|
|
|
|
|
|
Sayın f.a,
size karşı ilk mesajım biraz sert oldu kusura bakmayın.
af olur mu olmaz mı konusu, hukuk felsefesi açısından tabii hukuk ve sosyal sözleşme kurumlarına dayanarak açıklanamaz türünden bir yaklaşımı da doğru bulmuyorum. Toplumu oluşturan tüm bireylerin aynı tabii haklara sahip olduklarını düşündüğünüzde, af olsun mu olmasın mı konusunda bizi en tutarlı sonuca götürecek yollardan birisi tabii hukuk ve sosyal sözleşmedir bence. Mağdurun olduğu kadar failin de kişiliklerine bağlı belirli tabii hakları vardır ve bu hakların ceza ve af konusunda göz önünde bulunduırulması gerekir.
Teorik bir kurum olan sosyal sözleşme bireylere devletin kapısına dayanarak 'Ben sana haklarımı teslim ettim, bu hakları bana geri ver, kendim kullanacağım' türünden bir hak tanımaz. Bireylerin devlete karşı kullanabilecekleri haklar ne hükumetin, ne yasama organının ne de yargının dokunabilecekleri temel hak ve özgürlüklerdir. Tabii hukuk teorisine göre insanlar bu hak ve özgürlüklere doğuştan sahiptir Devlet bu haklara kendisi saygı göstermek ve bu hakların başkaları tarafından çiğnenmemesi için gereken tedbirleri almak zorundadır. Kişilerin devletten isteyebilecekleri haklar arasında mallarına veya canlarına zarar verenleri kendilerinin cezalandırmalarını istemeleri hakkı yoktur. Aynı durum af için de söz konusudur.
Sayın Av.1911,
şikayet hakkı ve ceza ve af yetkisini birbiri ile karıştırmamak gerekir. Devlet, toplum düzenine ve yasalara aykırı bir davranışı mağdurun o konudaki düşüncesine aldırmadan cezalandırır veya cezalandırmaktan imtina eder.
Saygılarımla
|
|
 |
|
 |
|
Tamam belki günümüz koşullarında yukarıda dadeğinildiği üzere felsefi açıdan yaklaşmak yanlış olabilir ancak yine bahsettiğim sosyal sözleşmenin tarihi gelişimi içinde cezalandırma yetkisinin de devredildiği görülmektedir. Ama bu yetki sınırsız değildir tabiki sınırı yine temel haklardır.bu sınır şiddet tekelinin sınırsızlığını önlemek içindir. Ancak af yetkisinin devredildiği bu sosyal süreç içinde görülmemektedir.