Sayın Erkan; sonuçta ulaştığınız değer yargısına katılmamak mümkün değil ama maalesef böyle.
Bu konuda elimden geldiği kadar sizi aydınlatmaya çalışacağım.
Baba 46 yaşında olduğuna göre PMF yaşam tablosu uyarınca bakiye ömrü yaklaşık 24 yıl, annenin bakiye ömrü de ortalama 26 yıl. Gerek anne ve gerekse babanın yaşan süreleri destekleri (çocuklarının) yaşam süresinden kısa olduğu için anne ve babanın kendi yaşam sürelerinin sonuna kadar destekten yararlanacakları varsıyılacaktır.
Ölen desteğin geliri belirli olmadığı için asgari ücret ve artışları esas alınacaktır.
Desteğin ortalama 22 yaşında evlenme ihtimali söz konusudur.Yaşasa idi 24 yaşında ilk çocuğunun olacağı, 26 yaşında da ikinci çocuğunun olacağı varsayılacaktır. Bu durumda destek evleneceği 22 yaşına kadar gelirinden kendisine 4/6 hisse, anne ve babasına 1/6 hisse ayıracağı, evlendikten sonra kendisine ve eşine 4/10 hisse, anne ve babasına 1/10 hisse ayıracağı,24 yaşında ilk çocuğu olunca kendisine ve eşiırase e 4/12 hisse, çocuğuna 2/12 hisse , anne ve babasına 1/12 hisse ayıracağı, 26 yaşında ikinci çocuğu olunca kendisine ve eyşine 4/14 hisse, çocuklardan her birine 2/14, anne ve babasına 1/4 hisse ayıracağı kabul edilecektir.
Destek 18 yaşında gelir elde etmeye başlayacaktır. Hesaplama 18 yaşından sonra yapılacaktır. Bu arada ANNE VE BABA ÇOCUĞUN GELİR ELDE EDECEĞİ 18 YAŞINA KADAR ÇOCUĞA YETİŞTİRME GİDERİ YAPACAKTIR. Yukarda ki formüle göre hesaplanacak tazminattan YETİŞTİRME GİDERLERİ DÜŞÜLECEK, KUSUR İNDİRİMİ DE YAPILACAKTIR.
Bu durumda tazminat böyle komik olmaktadır işte. Hesaplamalar tamamen matematiksel veri ve faraziyelere dayalı olduğu için ortaya böyle duygusal anlamda yıptarıcı bir sonuç çıkmaktadır. Hatta; "ÇOCUĞUNUZ ÖLDÜ, ONA YAPACAĞINIZ YETİŞTİRME GİDERLERLERİNDEN KURTULDUNUZ, KAR ETTİNİZ" der gibi bir sonuç