Pek çok kişi Ulus'u sevmez,ben severim.Çocukluğumun en önemli mekanlarından biridir Gençlik Parkı.Babam bayramlarda Gençlik Parkındaki Lunaparka götürürdü bizi.(Biz çocukken Ankara'da Gençlik Parkı ve Hayvanat Bahçesi dışında alternatif yoktu.)Sonra Ulus'un o muhteşem tarihi binaları...Ankara Palas, Ankara Valiliği,İş Bankası ve Ziraat Bankası binaları,biraz ileride, Sıhhıye'ye doğru,Devlet Resim ve Heykel Müzesi'nin binası...Hepsi ayrı güzellikte...Ruşen Pastanesi, Denizciler Caddesinde Boğaziçi Lokantası...Çocukluğum... Kardeşlerimle,babamla geçen günler...Liseyi Ulus'taki Ankara Gazi Lisesinde okudum;önünde bomba patlayan Anafartalar Çarşısının 200 metre ilerisinde...Çok ağladım televizyondan patlamayla ilgili görüntüleri izlerken.Ankara insanı sakin,düzenli ve içine kapalıdır, alışık değildir bu tür olaylara. Hele Ulus'un insanı pek bi garibandır.Çok ağladım...Sonra Ankara Kalesi,Kale'ye çıkarken salaş dükkanlar,Samanpazarı,Çıkrıkçılar Yokuşu...Hepsinde ayrı anılarım var.Ulus farklı bir keyiftir benim için.Aslında daha anlatacak çok şey var Ulus'la ve tüm Ankara'yla ilgili.Koca bir yaşam,33 yıl...Anlatmakla bitmez... Hüseyin Gazi Tepesi'ne değinmeden geçemeyeceğim.Bu kadar özgün kıvrımları olan başka bir tepe gördünüz mü?Ankara, nazlı kızım!İçinde yaşarken yorucu,kıymeti bilinmeyen;ayrı düşülünce derinden özlenen...