Kibarlık ve güleryüzlülüğün yanı sıra, iyiniyetli objektiflik ve bilgiye dayalı dosyaya hakimiyet, hakimi oturduğu kürsüde bir kat daha yukarı çıkarıyor zaman zaman.

Yine bir başka şehir dışı dosyamdan, bir başka örnek vereceğim

Bir hukuk davasında davalıyız. Geçit hakkı dosyası. Davacı öyle bir ihtiyati tedbir istemiş ki, davanın nihayetinde sağlayabileceği faydayı, tedbirle sağlamaya çalışıyor, yani redde mahkum bir tedbir isteği.

Davaya cevap dilekçemiz ve ilk duruşma için mazeret dilekçemizi duruşmadan önce kaleme bırakmıştım. Bir sonraki kalem ziyaretimde, ilk duruşma zaptını alacaktım. Bir de ne göreyim, dosyaya müracaat üzerine, duruşmadan da önce keşfe karar verilmiş, ihtiyati tedbir hakkında karar kurulabilmesi için. Keşif kararı arada zaman olmasına rağmen, bize tebliğe de çıkmamış. Neden çıkmamış, vs. vs. vs.

Bu keşif istemi reddedilmeliydi, üstelik ilk duruşma zaptında da neden dosyada mevcut cevap dilekçemiz ve vekaletnamemiz zapta geçmemiş diye uzuuuuuuun uzuuun (!) düşünmekte ve kendi kendime söylenmekteydim. Nihayetinde 2. duruşmaya tüm taraflar hazır olarak çıktık.

Söz bana verilince, tedbir isteğinin kabule edilemezliğinden, davanın sonucunda kabulle neticelenmesi halinde sağlanabilecek sonucun tedbirle istenmeye çalışıldığından ve nihayet önceki celse davaya yanıt dilekçemizin "Neden" zapta geçmediğinden ve okunmadığından yakınarak sözlerimi tamamladım.

Sonraki diyaloglar şu şekilde gelişti.

Hakim: Buyrun dedi.
Ben:Anlayamadım?
Hakim: Buyrun, okuyun cevap dilekçenizi ( )
Ben:Şimdi mi?
Hakim:Evet, buyrun, dinliyoruz.

Kalemini bırakıp, arkasına yaslandı.Yapacak bir şey yok, ciddiydi

Bu da yaşadığım ilklerden biriydi. Davaya yanıt dilekçem 3 sayfadan ibaretti. Tüm izleyiciler, taraf vekilleri huzurunda, 3 sayfa dilekçemi, usule uygun ama asla uyulmayan biçimde, sesli olarak duruşmada okumamı istedi (Olumsuz kanaatime verimiş ceza! )

Çaresiz okudum. Tüm salon da dinledi. (Önce Hulusi Kentmen babacanlığında bir ceza idi, ama tasarlanmamış biçimde bilahare ödüle dönüşecekti ) Dilekçemi bitirdim, teşekür edip, oturdum. Hakim o celse davacının davasını reddetti.

Verilen (Ve üzerinde anlık düşünülerek hakimce uygulamaya konan) cezamın sonrasında, bizim gibi davalı olan diğer bir davalı kurum, duruşma çıkışıda, bundan sonraki işlerinin takibi için ilçe dışından olduğum halde benimle çalışmak istediklerini söyledi (Cezamın tasarlanmamış ödülü )

Hakimin sözsüz diyaloğunu, kendini ifade edişini, "Sen ne demeye çalışıyorsun bakayım" ın , usule uygun ve son derece şık biçimde takdim edilişini, hiç unutmadım. Sonrasında da -Diğer tüm hakim meslektaşlarımızla olduğu gibi- hiç konuşmadık, ama karşılıklı mütebessim uzun yıllar çalıştık.

Aramızda herhangi bir hukuk dosyasının duruşmasında, davaya yanıt dilekçesini sesli olarak baştan sona duruşmada okuyan oldu mu?


Saygılarımla...