Alıntı: Yazan Av.Ömer Güntay Sn.Peksüslü, değerli meslektaşım, muhalefet ediyorum size, eminim beni yanlış anlamazsınız siz. Konuya ilişkin görüşünüz, çok da doğal olarak, sizin kişisel özelliklerinizin tesiri altında. Siz de bu çerçevede naif bir halet içinde yaklaşıyorsunuz. Ben buna katılmıyorum efendim. Örnek biraz ekstrem olabilir. Ama mesajınızı okuyunca ilk aklıma gelen şeyi, tabii olmak adına yazmak isterim: Cumhuriyetimiz'in kuruluşunu hazırlayan kongreler sürecinde Atatürk'le Miili Mücadele'nin önde gelen isimleri arasında çok şiddetli mandaterlik/tam bağımzızlık tartışmaları yaşanmıştır. Atatürk tek başına kalmasına karşın tam bağımsızlık düşüncesini hakim kılmış ve kongre kararlarına bu ilkeyi geçirtmiştir. Manda yanlıları da Atatürk kadar yurda ve Milli Mücadele'ye bağlı kimseler idiler. Fakat, ideal hedefi, doğru ve adil amacı gözden kaçıracak kadar, empatik ve harici düşmanların gücüne endeksli, bizim hiçbir gücümüzün (silah, para, insan, moral) olmadığına dair yorumlar yaptılar; yok olmaktansa mandater devletlerin mandası olarak hayatımızı sürdürelim dediler. Türk ulusuna palliyatif ve onursuz bir yaşamı önerdiklerinin farkında değildiler. Sonrasında tarihi sonucun ne olduğunu, ulusun ana amaca nasıl ulaştığını hepimiz biliyoruz. İşte, bu tarihte yatan ana düşünce bence bu konu içinde geçerlidir. Ne alakası var şimdi demiyorsunuz değil mi? Saygılarımla.

Tecrübenize güvenerek haddimi ve yerimi de bilerek -ki en iyi bildiğim şeydir-demiyorum Ömer Bey.

Ama ben bu konuyu bağımsızlık mücadelesi gibi olmazsa olmazlarımız arasında göremiyorum.Bu belli bir süreç geçicek ve ben diyorum ki elimizden geliyorsa değiştirelim yok gelmiyorsa da elbette yine çaba göstererek ama kendimizi yıpratmadan biraz daha olumlu bakarak devam edelim.Şikayet ede ede verim alamayız.Yazdıklarımda kişisel özelliklerimin etkisi olduğunu düşünmüyorum.Pek naif de sayılmamBiraz fazla gerçekçiyim o kadarSaygılarımla