Alıntı: Yazan Av.1911 Ceza hukukunda mağdurun kullanabileceği bir af maddesinin uygulanmasına mağdur mecbur edilemiyecek fail yargılanacak cezası kesinleşecek bu safhadan sonra mağdur bu olaya isterse müdahale ederek af imkanını kullanabilecek eğer isterse tatmin olursa. detayları kanun çıkarılırken tesbit olunacaktırç

Sayın Av.1911

1. sözünü ettiğiniz 'af maddesi' sizin görüşünüz mü? Konuyu sizin görüşünüze uygun bir şekilde ele alan herhangi bir teori veya kaynak var mı?

2. Şikayete bağlı suçlarda, mağdurun kendisine zarar veren faili şikayet ettiğini ve yargının bu şikayete itibar etmediğini, soruşturmaya gerek olmadığı gerekçesiyle olayı kapattığını düşünelim. Bu durumda mağdur, af değil ceza istiyor(ki bütün mağdurlar canlarına veya mallarına zarar verenin cezalandırılmasını isterler) Af edecek olsaydı zaten şikayet etmezdi. Bu durum 'kişilere karşı suçlarda!, kişinin af etmesi gerekir' görüşünü çürütmüyor mu? Kişinin 'Af etmem illede CEZA' dediğine devlet 'ortada benim uğraşacağım cezalık bir konu yok' diyor. Bu durumu, mağdurun AF HAKKI olsun, görüşü bakımından nasıl açıklıyacağız? İlle de ceza isterim diyen mağdurun, insafa gelip af diyeceğine inanıyor musunuz? Eğer inanmıyorsanız: Mağdura kullanmıyacağı bir af yetkisi vermenin ne anlamı var?

Alıntı: Yazan f.a Tamam belki günümüz koşullarında yukarıda dadeğinildiği üzere felsefi açıdan yaklaşmak yanlış olabilir ancak yine bahsettiğim sosyal sözleşmenin tarihi gelişimi içinde cezalandırma yetkisinin de devredildiği görülmektedir.

Sayın f.a,
Sosyal Sözleşmeyi 'hukuk felsefesi'... dersinde kant ve locke'un görüşlerine dayanarak dile getirmeye çalışmıştım demişsiniz. Bu ifadeye göre 'sosyal sözleşme' felsefi bir kavramdır.
Soru: Felsefi bir kavramın tarihi gelişimi nasıl olur?


Saygılarımla