Eşim çok iyi araba kullanmasına ve araba park etmesine ramen, son kullandığı arabadaki park sensörleri yüzünden park etme alışkanlığı değişti. Araba daha bir metre ötedeki duvar için uyarı vermeye, yaklaştıkça avaz avaz bağırmaya başlıyor.

Bu rahatlığa alışan eşim, benim arabamda olmayan bu özellik yüzünden arabamı önceleri traşlamaya ardından vurmaya başladı. Hani bizimki bayan arabası ya, her gören vurukları benden biliyor. Sonunda arabayı kapartacıya gönderip tüm çizik ve vurukları yaptırıp boyattım. Tabi ardından benim de çenem açıldı.

Bu gece yine dışarı çıktık. Arabayı kullanan yine eşim. Gittiğimiz yere vardığımızda eşim arabayı park ederken bende uyarılarıma başladım. .

" Dikkat arkadaki araba... duvara sürteceksin... yavrum o kadar yanaşma bu araba senin araban gibi çarpmadan önce uyarmıyor...Sırf senin için bu arabayada sensör taktıracağım"
Gülyüzlü, gülkokulu kızım başladı gülmeye...

" Bu arabanın sensöre ihtiyacı yok çünki sen varsın".
Gül gül yerlere yattık. Karar verdim bir daha eşim benim arabamı alıp park etmeye kalkarsa, hiç bir şey söylemiyeceğim, sadece bipleyeceğim... Siz ne dersiniz ?