|
|
|
|
|
|
sayın ibrahim bey ben eskişehir hukuk fakültesi 3. sınıf öğrencisi olmaya aday biriyim yazdığınız metni okudum ve gerçekten okulun bitmesinden korklmaya başladım bu kadar uğraşıf didinip okulu bitirmeye çalışıyoruz ki siz benden daha iyi bilirsiniz bizim bölümün ne kadar zor olduğunu ve mezun olunca ayağa düşen bir mesleği icra etmeye başlamak çok ürkütücü geliyor. mezun olunca avukat olacağım düşüncesine sevinemiyorum halbuki okula gelmeden ne kadar da güzel bir bölüm ne kadar itibarlı bir bölüm olduğunu düşünüyordum demekki yanılmışım öyle ki avukatın birinin yanına sırf mesleği öğrenmek adına yazın çalışmak amacıyla girmek istediğimde verilen tepki bana masraf olursun artık ilerde mesleğim olacak avukatlıktan utanmaya başladım böyleleri yüzünden ben para bile istemediğimi söylememe rağmen böyle bişey duydum. umarım düelir bu durum yoksa ben hukuk fakültesi mezunu ev hanımı olarak kalıcam.
|
|
 |
|
 |
|
Şimdi olumsuzluğa kapılmayın bence, sizin rastladığınız o avukat istisnai bir durumdur. Size üzgünüm çok yoğunum veya başka bir şekilde kibarca hayır diyebileceği yerde bana masraf olursun gibi talihsiz bir beyanda bulunmuş. Bu tip insanlarla karşılaşınca nedense bir anda infilak edip yok olmak istiyorum ama daha o mertebeye gelemedim.
Bende size bir örnek vereyim staja başlamak için beni baroya tanıtacak iki avukata ihtiyacım vardı yani evraklarıma imza atmaları gerekiyor benim bu mesleği yapabilecek kadar " güvenilir, dürüst v.s." biri olduğuma dair. Şimdi bizim yakın çevremizde oyle bir tanıdık avukatımız yok bende çıkdım dışarı şişlide avukatların yoğun olarak bulunduğu bir hana girdim ilk gördüğüm avukatın kapısını çaldım. Derdimi anlattım gayet güleryüzlü bir bay avukat hayırlı olsun dedi diplomamı görmek istedi ve diger evrakları tebrik edip imzayı attı bende teşekkür ettim çıkdım. Aslında imza atmayabilirdide çünkü beni tanımıyor ama sağolsun imzaladı.
Daha sonra yan tarafındaki büronun kapısını çaldım içerde yine bir bay avukat telefonda konuşuyor, beni görünce ara verdi. Derdimi anlattım tamam dedi 2 dakika otur, doğal olarak telefonda konuşmaya devam ediyor. Fakat avukatın hareketleri, giyim tarzı, konuşma şekli (dervişin fikri neyse zikride odur) beni oldukça şaşırttı. Demekki boyle !!! avukatlarda oluyormuş dedim. Yazık demekki üniversite eğitimi gerçekden size teknik bilgiler aktarmakdan öteye gidemiyormuş. Neyse telefon konuşması bitti belgelerime bakdı bir kaşını kaldırıp "gülüm" ben bunu imzalayamam dedi. Seni tanımıyorum dedi. Bende zaman ayırdığı için teşekkur ettim kendisine ve çıkdım ama moralimde bozuldu hayır imzalamadığı için değil böyle birininde hukuk fakültesini bitirip, avukatlık yapabilmesiydi beni asıl üzen. Yada ben mi, bu mesleği fazla ciddiye alıyordum ?
İşin özü bu mesleğin itibarı yine bu mesleği icra edenlerin elinde.