benim babam polis.ve asla benim polis olmamı istemiyodu.önceleri buna anlam veremiyordum.madem okadar kötü bi meslek neden kendisi bu mesleği yapıyor diye soruyordum kendime.şimdi daha ii anlıyorum babamı.babamdaki bi koruma iç güdüsüydü.kendisinin meslekte karşılaştığı zorluklarla benim karşılaşmamı istemiyodu.babam belki de haklıydı ama unuttuğu bişeyler vardı.polislik mesleğinin iii tarafları.ona göre polislik yapılacak meslek değildi ama sürekli eve takdir ve başarı belgeleriyle geliyordu.işte mesleğin güzel yanı mesleğini doğru yapmak başarılı olmak ve basarının takdir edilmesi işte bu haz butun zorluklrı yok eder.çocuğumun hukukçu olmasını istermiyim?karışmam.tercihi kendisine bırakırım.hukukçu olmak isterse de destek veririm.çünkü hak savunmanın verdiği haz her insanoğluna nasip olmuyor:)bu hazdan çocuğumu mahrum etme hakkımın olmadığını düşünüyorum.
)))) oku oku baban gibi, hukuçu ol:)))