Sayın Dikici,
dükkan örneğinde belirtmek istediğim şu; Diyelimki bir bakkal dükkanı işletiyorsunuz, mallar elinizde kalıyor satamıyorsunuz, müşteri memnun değil. Ve mallarınızın satılması için yollar arıyorsunuz. Birde bakıyorsunuzki başka yerde birisi aynı şeyleri satıyor ve kar ediyor, ismide "süpermarket" bakkal değil. Sizde isminizi süpermarkete çeviriyorsunuz, işler buna rağmen yürümüyor. Çünkü diğer dükkanın sadece ismi değişik değil, o müşterisinin ne istediğini önceden analize etmiş ve mallarını ona göre dükkanına yerleştirmiş.

Gelelim bizim aile mahkemelerinin durumuna. Aile mahkemesi tabelasını koyduk ama sistem aynı sistem, mahkeme aynı mahkeme, avukatlar aynı avukatlar. Uzman olarak çalışması gereken sosyal pedagoglar ve psikologlar eksik. Ne hakimde ne mahkeme personelinde ne de avukatlarda bir değişiklik var. Kısacası aile mahkemelerini aile mahkemesi yapan uzmanlaşma eksik. Yapılan tek şey eski mahkemenin tabelasının değiştirilmiş olması. Belki biraz abartmış oluyorum, ama aile mahkemelerinin kuruluş öyküsünü okuyunca başka bir sonuca varmak için elde hiç birşey yok. Hiçbir hazırlık yapılmadan mahkemeler kurulmuş, hangi davalar hangi şartlar altında yeni mahkemeye devredilecek belirtilmemiş. Uzmanların ücretlerinin nasıl ödeneceği konusunda bir açıklık yor, çoğu kişi bu yüzden dava açamıyor. Üstüne üstlük birde diğer mahhkemelerde bekletilen davalar kuruluşu zaten yeterli olmayan bu mahkemelere gönderilmiş.

Kısacası "eski hamam eski tas"

saygılarımla