Bu foruma yazdığım mesajı, değerli bir teşekkürden sonra anımsayarak, yeniden açıp okudum da... Böyle demiş hoca ama, kendisi neylemiş diye düşündüm sonra.

Bugün büroma davasını vermek üzere gelen iki ayrı kişiye, aynı günün içinde farklı zamanlarda "ama böyle düşünmekte haksızsınız", "ama bu iş olmaz", "kazanamazsınız" vb. "ama" ile başlayan bilumum cümleleri kurarak, zaman zaman bana da yalan söylediklerini avukat değil neme gerekse savcı edasıyla süzgeçten geçirmekte iken (ki bunda amacım gerçeği anlamak ve kazanıp kazanamayacağım şeklinde hangi türde bir dava ile karşı karşıya olduğumu anlamak, bir diğerinde ise yaşam gerçekleri ve adalet duygusuyla örtüşmeyen iddialara itirazlar) dediğimde beni anlamıyormuş gibi aynı cümleleri tekerlemeye devam ettiklerinde, asıl anlamayanın ben olduğumu ,biliyor musunuz, şimdi farkettim.

Oysa avukat dediğin, her derde deva bulur. Böyle sanıyor bir kısım (büyük kısım) müvekkil adayları. Hukuk fakültesinin sıralarında bu beklentiyle oturmuşlar, hukukun derinliklerini,eksik gediklerini, o an için bilmedikleri seneler sonrasında, karşılarında kendilerine vekalet ücreti ödeyecek olan adaylara (öderlerse sahiplerine) harmanlayabilmek, delikleri tıkayabilmek, yırtıkları yamayabilmek, karanlıkları ak pak edebilmek için oturmuş sanıyorlar.

Vekalet ilişkisi kuruluncaya dek olan zaman dilimiyle, akit kurulduktan sonraki zaman dilimi aralığında, gece gündüz farkında kimlik değiştiren masal kahramanları gibi, karakter değişimine uğrayan müvekkilleriniz olmuştur mutlaka. Bazıları için tüm sihirli an budur. Avukatın parası ödenene dek avukatın, ödendikten sonra müvekkilin düdüğü çalar kimisine göre.

Yıllar fazla bir şey değiştirmemiş diyorum şimdi.

İnandığınız bir şey için uğraş vermekten daha keyiflisi yok yaşamda. Bu ister bakıp büyüttüğünüz bir ağaç, ister bir çocuk, ister dilekçesini hazırlayıp takip ettiğiniz bir dava olsun. İnanmadığınız ve her şey bir yalan olduğu anda, ağaç çürür, çocuk sersefil olur. Davaların akibetini söylemeye ne hacet.

Saygılarımla...