Cumhuriyetin bir "demir perde", belki de bir "kalkan" olduğunu söyleyebiliriz. Düşünsel anlamda Cumhuriyetten yana olmak gerekir, ancak karma ve dışa açık bir toplumda cumhuriyetin mülkiyetin el değiştirmesi (tasfiye)aracı olarak kullanılabileceği tehlikesini gözardı etmemek gerekir. Bu yüzden bir amaç olması gereken cumhuriyet bir araç haline gelebilmektedir. Aynı zamanda cumhuriyet, tek bir kişinin değil, bir grup insanın yönetimi (oligarşi)dir. Bu şuna benziyor: Yönetimi de hakimler gibi düşünürsek, siz hakimin tek hakimli mi çok hakimli mi olmasını, aynı zamanda hakimin uzman ve yetişmiş biri mi yoksa, tahsili olmayan biri mi, ailenizden biri mi dışarıdan biri mi olmasını istersiniz sorularının yanıtına benziyor. Cumhuriyetin oligarşik bir yapı olmasının sonucu olarak ahtapotun kollarına benzetenler ve halktan kopuk bir yapı olduğunu savunanlar da olabilir. Çünkü Cumhuriyet hiçbir zaman tek başına belirli bir bölge içinde yaşayanların yönetimi olamamaktadır. Buna bir il veya ilçeyi örnek gösterebiliriz. İllerin, ilçelerin, köylerin mülkiyeti, hiçbir zaman tek başına aynı belde içinde yaşayanların mülkiyeti olamamaktadır. Yasalar gereği köylülerin belediye seçimlerine katılma hakkı bile yoktur. Bir köylü sınıfı, bir şehirli sınıfı, ve bir de milli sınıf vardır Cumhuriyet kelimesinin içinde. Sonuç ise; dayanışmadır hepsi ile birlikte.