Muz Sesleri-Ece Temelkuran
Bu kitap olumsuz pek çok eleştiri almıştı. Fakat ben gerçekten beğendim. Beyrut'u okur gibi değil sadece bir romanı okur gibi okumalı. Sanırım insanların kitaptan Beyrut ile ilgili beklentisi yüksekti, böyle bir beklenti olmaksızın okunduğunda oldukça doyurucu olduğunu düşünüyorum. Özellikle Filipina'ya babası tarafından yazılan mektupların olduğu bölümler şahaneydi, bu bölümlerden çok etkilendim.

"Tatlı kıbbem,
Bu gece bitince ne yapacağız, bilmiyorum. Hep birlikte beklediğimiz o sabah gelip de bu savaş bitince... Hepimiz, sadece 'ülke' adlı bir gemi batıp 'savaş' adlı bir adaya düşünce işe yarayan adamlarız. Eğer bir gün 'kurtarılırsak' bu felaket adasından, hiçbir karşılığımız kalmayacak.
...
Savaş bizi daha yakışıklı gösteriyor Filipina. Eğer bir gün biterse, erkekler sökülmüş lunapark oyuncaklarına dönüşecek, çürümüş plastiğimiz ortaya çıkacak. Plastik olduğumuz ortaya çıkacak. Kadınlar her sabah kalkıp başka bir hayata başlayabilirler, ama erkekler... Bu topraklarda erkekler öyle bir yerinden yaralı ki Filipina, ne kadar sevden geçmez."