Turizm Bakanlığı özellikle 21.6.2005 tarihli R.G.yayımlanan Turizm Tesislerinin Belgelendirilmesine ve Niteliklerine İlişkin yönetmeliğin çıkarılmasından önceki 2004 yılı ekim-kasım ayılarında o dönemde meri Turim Yatırım ve işletme nitelikleri yönetmeliğini değiştirme gereği duymadan yönetmelikte uygulama zorluğu çektiği konularda özellikle o dönemde meri yönetmelikte yer alan yetkili kurullardan biri olan değerlendirme kurulu kararlarıyla bu kurulun yetkisini de aşarak 101 ve 107 sayılı değerlendirme kurulu kararları yayaınlamış bunu yayaınlamaklada kalmayıp bu kararları hukukun genel ilkesi olan makable şamil(Geriye doğru işlemezlik prensibi)ilkesini çiğneyerek uygulamalarda bulunmuştur.
Bu konuda birçok turizm işletmesi belgeli tesis bu kararlardan zarar görmüş ve halen bu tesisilerden birçoğu da idare mehkemelerinde dava açmış isede, idare mahkemeleri görevsizlik kararı vererek konuyu danıştaya göndermiş ve 2004 ve 2005 ten bu tarafa sözkonus danıştaydaki davaları devam etmektedir.
Gecikmiş adalet adelet değildir ilkesinin kabul edildiği günümüzde halen devam eden bu davalara konu olan davakonusu işlemde Turizm Bakanlığının HUKUK MÜŞAVİRLİĞİ YOKMUDUR, var ise niçin bu tür yanlışlıklara engel olmazlar ve hatalı uygulamalar nedeniyle mahkemelere dava açılması nedeniyle mahkemelerin meşgul edilmesine neden olunmaktadır.
İşte ülkemizde hukuk bunun için gecikiyor,devlette yetkililer yeterli hukuk bilgisine sahip olmadıkları halde hukukki uygulamalara bizzat uygulayan konumda ve yetkide olmaları çok dikkat çekicidir,
Ayrıca devlette açıkça hukuka aykırılığı tartışılmaz olan konularda hukuk müşavirliklerinin siyasi idareninhukuk dışı uygulama ve taleplerine karşı dik durup bu hukuksuzluktur diyememsi ise bir koltuk uğruna bu nu yapamaması ötesinde açıkça hukuka aykırılığı bildiği halde dava konusu işlemlerde bu hukuksuzluğu savunur konumda olması ise daha da dikkat çekicidir.