2004 yılında evlendim, eşim de ben de üniversite mezunuyuz. Ben evlendiğimizde üniversitede kariyer yapmak için çalışmadım ve yüksek lisans yapmaya başladım. Sadece iki üç ayda bir çeviri yaparak gelir sağlıyordum. Ancak oturduğumuz ev bana ait; ailemin hediye ettiği bir evdi. Eşyaların çoğunu biz almıştık; evlilik sırasında geleneksel olarak erkek tarafının alması kabul edilen eşyaları da biz aldık.
Evlenmenden önce de eşimle sık sorunlar yaşıyorduk ancak bunlar eşimin psikolojik durumundan kaynaklanıyordu. Aramızdaki görüş ayrılıkları hafifti ancak ailelerimiz arasında büyük bir uçurum vardı, maddi ve sosyo kültürel olarak. Bunların hiçbiri evliliğimizin ilk iki yılında etkili olmadı. Eşim manik depresif (bipolar bozukluk) teşhisiyle yedi yıldır tedavi oluyordu, her gün biri antipsikotik diğeri antideprasan olmak üzere iki ilaç kullanıyordu.
Eşim üzerimde sürekli baskı kuruyordu; bir kaç kez şiddet uygulamaya kalktı ancak engel oldum, bunun dışında neredeyse sürekli psikolojik şiddet yaşıyordum. Ağır hakaret ve küçümsemekle başlayan ve daha ağırlarıyla devam eden.
2006 yılında kızımız dünyaya geldi. Hamile kalmak istemiyordum sorunlarımız çözülmeden çocuk sahibi olmak istemiyordum daha doğrusu, eşim korunduğumu öğrenince bana saldırdı. Korunmama engel olarak hamile kalmama sebep oldu.
Kızımız dünyaya geldikten sonra psikolojik sorunları giderek arttı, yersiz şüpheler, sürekli depresif bir ruh hali vs.
2006 yılının kasım ayında boşanmaya karar verdim. Kızım altı aylıktı; eşime şöyle bir anlaşma sundum. Kendisinden nafaka istemeyecek; kızım adına da herhangi bir maddi talepte bulunmayacak; kreşe başladığında; okul ücretinin yarısını verecek; lise eğitiminin sonuna kadar gideceği özel ya da devlet okulunun giderlerinin yarısına katkıda bulunacaktı.
Eşim boşanmayı kabul etmedi; dava red edildi. Evlenmeden önce de eşimin psikolojik sorunları olduğunu bildiğimi, durumu bile bile evlendiğimi, ortadaki psikolojik baskının kanıtlanamayacağını; şahitlerin iddialarının kanıtlanamayacağını öne sürüldü.
Eşim sürekli barışmak istiyordu, ben evden ayrılmasını istedim, evden ayrıldı ve fiili ayrılık süreci başlamış oldu; 2009 yılının aralık ayında mahkemeye başvurdum; boşanmak istediğimi söyledim; celse ocak ayında gerçekleşti ve ben gene hiçbirşey istemediğimi; kızımı her hafta pazar günü sekiz saat görebileceğini söyledim.
Çünkü bu geçen üç yıl boyunca kızım babası tarafından defalarca alınıp benden uzaklaştırıldı, polis gücüyle gidip geri aldım; mahkemelik olduk, hala evli olduğumuz için ceza almadı.
Eşimin psikolojik sorunları giderek artıyor ve kendisinden korkuyorum. Davaya gelmedi, avukatını gönderdi ve davadan sonra evimin önüne gelerek bana şiddet uyguladı. Burnum kırıldı; elmacık kemiğimde çatlak ve retinamda yırtık oluştu. Kendisinden şikayetçi oldum.
Kızımı alarak; yakın bir aile dostumuzun yazlığına taşındım; bu pazartesi günü avukatım; eşimin dosyaya koyduğu dilekçede; benim ağır psikolojik sorunlarım olduğunu; psikiyatriste gittiğimi ( eşimle sorunlarım varken depresyonda olduğum dönem iki ay kadar gittim ilaç kullanmadım) iffetsiz bir hayat sürdüğümü, özel bir üniversitede asistan olduğumu kızımla yeterince ilgilenmediğimi ( kızım kreşe gidiyor) nereden para kazandığımın belli olmadığını ( ailemin işinden gelen yıllık 700 bin lira civarında bir gelirim, ailem tarafından verilmiş bir evim, kendi aile gelirimle aldığım bir başka evim, bir arabam var ve maaşım 2.250 tl.) eşimi maddi manevi sömürerek onu ve ailesini aşağıladığımı yazmış. Ayrıca benden 500 bin lira maddi manevi tazminat istiyor.

Avukatım davanın çok uzayacağını; geçici velayetle kızımın bende olduğunu, ayda iki kere kızımı babasına göstermezsem ceza davası açılacağını söylüyor. Ancak eşim ruhen stabil değil ve şiddet eğilimi gösteren biri.

Davam gerçekten çok uzar mı? Bu dönemde kızımı alıp yurt dışına gitsem ( hayati tehlikem olduğunu düşünüyorum) eşim bir yaptırım uyguyalabilir mi?
Ayrıca kızım ve ben çift vatandaş olarak hem Türk hem İsviçre vatandaşıyız.
Lütfen akıl verin, çok korkuyorum.



İlgilenen herkese teşekür ediyorum.