VE BEN HER GÜN BİR DAHA ÖLÜYORUM
Muhsin KOÇAK

Ne zaman Kanadı kırık bir serçe görsem,
Çocukluğumu hatırlıyorum takılı kaldığım dünümde.
Çorapsız ve de çarıksız, hasretim gibi yoğurduğum çamurlarda
yitip giden düşlerimde boğuluyor özlemlerim.
Çeksem ipini, umutlarımın gömülü kaldığı yamalarda boğuluyor zaman.

Düş deryasında soluk alıyorum düzleminde hayatın kimi zaman,
her hiri bir enkazda can çekişen mülteci hayaller kuruyorum,
Duvar diplerine sakladığım yarınlar,
Talan edilmişliğin feryatlarında çığlık çığlığa yürüyorum.


Varoş sevdalar dizilir bir-bir inci karası esmer yüreğime,
geçtikçe süzgecinden acımasızlığı zamanın,
Hayatmıydı acımasız ? insanmıydı soysuz ?
Güneşin ihanetine isyan gece karanlığı,
sokaklarında soysuz kent korsanları dolaşır ömrümün...

Şimdi ne bir ihanet ne de bir iç çekiş incitir ruhları,
Gülmelerde kardelen açan gamzeler kan deryasında yitik.
Bakışlar,yeni yetme imgeler açar sahte gülüşlerde.
Mülteci var-oluşlara dargındır artık sabahlar.

aahhhh, yine gecenin serseri ihanetinde vurgun zaman,
uçsuz bucaksız sevdalarda kayboluyor, boğuluyorum.
Kime sorduysam, kime yalvardıysam !!!!
bulamadım, vurulduğum kayboluş izlerini.
çocuksu düşlerimin ırzına geçildiği zaman diliminde
her gün bir daha ölüyorum.

Kimi zaman hiç bir örgütün kodlayamadığı silik bir militan umutlarım,
kimi zaman kızgın bir küheylan düşlerim, gem vurmaya gelmez,
kimi zaman asi bir kısrak, atar bedenimi uçurumdan uçuruma
Her gülüş, faili meçhule zayıf bir halka asar yüreğime.

otopsi edilmiş ahlak yosmalığında zaman, acımasız...
rotası belirsiz, kaptansız bir mülteci düş dünyasında,
bitmek bilmeyeyen gecede namussuz gülüşlere tutsak,
soysuz düş korsanlarına esir göçebe düş...
çakal uğultularında kurt kıvraklığı tilki kurnazlığında ölmek.


offfff offff,

yüreğimden eriyen damlada boğuluyorum,
feryat çığlıkları turmalıyor sağır kulakları zamanın,
Gördükçe acımasız ve serseri kurşun geceleri,
gözlerimden içime bir damla kan akar
ve ben her gün bir daha ölüyorum,


M.Koçak
Nisan 2009