Ay sonu gelip çatmış, cebim boş "ay sonu idare etme pozisyonu" ile yaşıyorum.. Kim ne istedi tam hatırlamıyorum kızartma yapmam gerekti. Evde kızartmalık yağım kalmadığını fark edince komşunun kapısını çaldım..

Ayak üstü hoş beşden sonra yağ rica ettim.. Komşum bir koşu elimdeki bardağı fazlası ile doldurdu..

Tam eve girecekken o zamanlar 6 yaşındaki oğlum devreye girip.. İyi ki yağ verdiniz tavrı ile "Bizim hiç paramız yok da" diye mali durumumuzu sergiliyiverdi..

Komşu ile birbirimize bakakaldık.. Çocuk haklı hiç param yok da böyle aleni söylenir mi? Kıpkırmızı oldum.. Dört çocuk annesi olan komşum hemen durumu kavrayıp "Benim de hiç param yok her evde böyle şeyler oluyor" dedi..

Eve döndüğümde böyle şeylerin aleni söylenmeyeceğini oğluma anlatmaya çalıştım baktım nafile.. "Paramız varsa vardır yoksa yoktur, asıl ayıp olan bu konuda yalan söylemektir" diye tutturdu.. Yapacak bir şey yoktu Oğlum haklıydı ve ay sonunda parasız kalmam benim suçumdu..