Böyle durumlarda ceza davası açılması aslında sanık lehinedir. Ceza davası aynı zamanda aklanma davasıdır. İddiaların tartışılıp sonuca ulaştırılmasıdır. Zaten Ömer Kavili'nin istediği şey de kelimelerin anlamını bulmasıdır, kelimelerin havada uçuşması değil; resmiyete, kayıtlara girmesidir.

Öğrendiğim bir şey var ki; her türlü düşüncenin savunulmasına, söylenmesine müsaade etmek gerekiyor. Düşünce ve ifadelerden korkmamak gerekiyor. Örneğin Bruno'nun CEZALANDIRILMASINA ilişkin kayıtlar bulunmuş. Bruno bugün yaşayan herkesin gözünde onurlu bir insandır, efsanedir. Onun ne kadar haklı olduğunu onu yakanlar 100 yıl sonra anlamışlar. Biz ise sadece ders çıkarmak kalıyor..

Yasaklanan, engellenen, yok edilen düşünceler, zamanla eyleme, eylemden teröre, terörden ölüme ve yıkıma götürmektedir. Ama söylenmesi izin verilen şey gitmesi gereken yere kadar gidiyor ve orada hep bir düşünce olarak kalıyor. Ancak tersi durumda o düşünce bazen birden çok anlam kazanıyor, güç kazanıyor ve varlığa dönüşüyor. Bu varlık bazen tehlikeli bir yaratığa dönüşüyor ki; ülkelerin bölünmesine, kan akmasına neden oluyor.