sil baştan yaşama şansım olsaydı eğer,
oturup saymazdım eski yanlışlarımı.
kusursuz olmaya çalışmaz, rahat bırakırdım yüreğimi.
ve elbette çok daha coşkulu olurdu sevdalarım,
içine az buçuk da ciddiyet katılmış.
bu denli titiz olmazdım hiç, öyle bir şansım olsaydı eğer.
korkmazdım daha çok riske girmekten
daha çok yolculuğa çıkar,
gündoğumlarını kaçırmazdım asla;
hele dağlara tırmanmanın keyfini.
hiç bilmediğim yerlere giderdim gidebildiğimce.
doyasıya dondurma yer, boş verirdim kuru nimetlere.
öyle bir şansım olsa idi eğer,
dertlerim de yaşamın gerçeğini taşırdı,
yanlızca düşlerin değil.
işte hani onlardan,
her saniyesini verimli geçirenlerden biriydim.
aynı anlara geri dönebilse idim eğer,
yanlızca iyi ve güzel olanları tatmak isterdim yeniden.
yanında termometresi, bir şişe suyu, şemşiyesi ve
paraşütsüz yerinden kıpırdamayanlardan biriydim.
ama yeni baştan başlayabilse idim eğer,
iyice hafiflemiş olarak çıkardım yolculuklara.
ilkbahara yalınayak girer,
sonbahara dek unuturdum pabuçlarla yürümeyi.
hiç bilinmeyen yollara dalardım,
tadını çıkarırdım gün ışığının,
çocuklarla daha çok oynardım,
sil baştan yapabilseydim eğer...
ama heyhat, seksen beşindeyim artık
ve biliyorum ki...
ölmekteyim...

Jorge Luis Borges