Alıntı: Yazan Puresoul Ask kesinlikle tapmak degildir. Eger insani iliskilerde asik masukuna tapiyorsa yakaladigi en ufak bir hatada sonsuza kadar kalin cizgiyle siler, hic affi olmaz. Cunku bir defa taptigi kisiyi kusursuz kabul etmis,hatasiz bellemis, insanustu, doga ustu ve hatta ilahiyat ustu gormus ve oyle kabul etmistir. En ufak bir hata yapabilecegini dusunmez, kotulugu, pis olan seyleri ona yakistiramaz. Ama zaman gelir, onun aslinda diger insanlar gibi ölümlü olduguna, bir gun mutlak hata yapabilecegi ihtimali olduguna sahit olur. Asikina taptigini zannedenler bir gun cok buyuk bir hayal kirikligiyla yuzlesmeye mahkumdurlar.

İlk cümleyi "Aşk tapmaktır." diye düzeltirsek cümlenin gidişatıyla daha uyumlu olacaktır. Zaten bahsettiğiniz özellikler günlük hayatta bir çok kez vücut bulan durumlardır, bu da demektir ki aşk, tapmaktır.

Ne demişler aşkın gözü kördür. Bu yüzden insan sevdiği kişiye tapar, tapmalıdır da yoksa zevki çıkmıyor.