Çok güzel bir hikaye idi...ve bu hikayeyi güzel yapan hem sizin anlatmınız ve doğrudan yaşayan biri olmanızdı....yoksulluğun adımlarının gezdiği sokaklarda umutla ışıldayan gözlerin camlarda asılı kaldığı odalarda hayatı paylaşmak oldukça güzel...bizler hiçbir şeyin değerini tam manasıyla kavrayamadan tüketip duruyoruz...bir şeyi insan üstü emeklerle elde eden insanlara saygım sonsuzdur..tıpkı bu güzel hikayeyi bizlerle paylaşan süleyman zengin bey'e olduğu gibi...
dilerim her şey daha güzel olur.umutlarda kalmaz da yaşamda gerçekliğini bulur