hiçlik

kışa inat
erken baharla gelen
mevsimsiz bir aşktan
kışa sürgün edildik
kar tanelerinde döküldü
kar taneleriyle doğan
aşkın o güzel yüzü
ve şimdi
sessizlik te dondu
kuşlarla beraber
kırık dallarda

bize inat
gecesi olmayan bir aşktan
geceye sürgün edildik
karanlıklarda yitti
karanlığımda doğan
aşkın o güzel yüzü
ve şimdi
acı da dondu
bir çocukla beraber
yalnız dağlarda

her yeni gün
ilk günü kalan yaşamın
ve her gün
yoklukta bitiriyor kendini

karlar eridiğinde
çamura bulaşmış
gurur ve zaferin
bayrak ve sarhoşluğu
akıp gidecek derelerde
ve geride
yalnızca hiçlik kalacak

ve her yeni gün
kalan hiçlikte
tüketecek kendini


merhaba