öncelikle merhaba,

eğitimli bir ailenin eğitimli kızıyım. üniversite yıllarında tanıştığım bir beyle evlenme kararı aldık. evlilik ritüeli muntazam işledi. ailelerin tanışması, söz kesilmesi, kına gecesi, düğün...

yalnız düğün sürecine yaklaştıkça kayınvalidem olacak hanımefendi ile görümcem olacak beyefendinin kız kardeşinin üzerimde çeşitli mobbingleriyle karşılaştım.

o günlerde bu yoldan geri dönmeyi çok düşündüm. fakat bir yandan çıkılmış bir yol vardı. öte yandan eşim olacak beyefendiye bir sevgi büyütmüşlüğüm vardı. ve beyefendinin de bunlara takılma boş ver deyişleri vardı. elden geldiğince umursamamaya çalıştım.

mobbingin de şiddeti gittikçe yükselmeye ve onur kırıcı olmaya başlamıştı. onurum yaralanıyordu, onarabilir miyim bilmiyordum. takvim işliyordu. nihayetinde evlendik. en son düğün gecesi aileler arası bir kavganın eşiğinden dönüldü.

öyle ki; ailem giy kotunu gel diye bir dilekle beni evde beklemişler. ben o zor geceyi yaralı ve sırılsıklam ıslanmış bir serçe gibi geçirdim. ertesi gün eşim olan beyefendiyle aileme gittik. beyefendi "bu elleri bırakmayacağını, sahip çıkacağını vs" anlattı. ailem sen bunu beceremezsin. bu bulunduğunuz yerde kızımın bir odası var. bitirin bu işi dedi. eşim ısrarcı olunca. ben çıktığım yolda yürümek istedim. ailem eşimin yanında tekrar etti. "kedin, köpeğin, tavşanın, kuşun her neyin varsa mutsuz olduğunda hep burada bir oda sana hazır olacak" deyip kararıma saygı gösterdiler.

aradan 9 ay geçti. ailesi bir iki kere rahatsızlık girişiminde bulundular çeşitli şekillerde onları püskürttüm. bu arada eşimle çeşitli tatsızlıklar yaşandı. kaoslar, gel-gitler oldu. hepsi ağız dalaşı mertebesindeydi. koptuk, birleştik gelip geçtiler. ve iki gün önce bir erkek çocuk doğurdum.

çocuk hastanede yeniden gerilim sebebi oldu. bugün öğlen hastaneden eve döndüğümüzde eşimin aşağılayan mobbing içeren davranış biçimleriyle ve aileme (anneme) hakaret içeren tavrıyla karşılaştım.

evdeki 3-5 parça eşyamı, çocuğa ait kimi eşyaları alıp evi terk ettim. şu anda ailemin yanında bana ait odadayım.

kafamda sorular:

bildiklerim:
----------------

1. evliliğimiz 1 yılı geçmediğinden anlaşmalı boşanamayız.
2. evi terk edişimin üzerinden 4 ay geçmeden "terk eden kusurlusu durumuna düşmem"
3. üç ay sonra bir yılı doldurduğumuz için anlaşarak bu evliliğe son vermek mümkün olabilir. (bu arada benim 4 aylık süre hakkım da kaybolmuş olmaz. mesela 3,5 ay sonra 'şiddetli geçimsizlik' nedeniyle boşanma davası açabilirim. o geri dön ihtarname hakkı kazanmadan yani.)

sormak istediklerim:
--------------------

1. iki günlük çocuğumu alıp evden ayrılmam bana cezai bir sonuç doğurur mu?
2. yukarıda bildiklerim diye sıraladıklarım arasında hatalı bilgi var mı?
3. anlaşmalı boşanmada çocuğum ve ben nafaka haklarımızı yitirir miyiz? bebeğimin velayet sorunu olmayacağını düşünüyorum. haksız mıyım? Ayrıca maddi/manevi tazminat haklarım nelerdir?
4. halen doğum izninde olduğum işyerimden ayrılmak zorunda kalacağım. evlilikten sonra bir yıl dolmadan işten ayrılma hakkıyla kıdem tazminatı almayı planlıyorum. burada bir hak kaybına uğrama riskim olabilir mi?
5. evlilik takılarımın bir kısmını bozdurup peşinat yaparak eşim olacak beyefendinin üzerine aldığımız otomobilin kredi borcu da ona ait olduğu için araç da onun üzerine. oysa taksitlerin bir çoğunu ben kendisine elden verdim. bu otomobille ilgili hak tayini nasıl olacaktır.
6. düğün gecesi kayınpederim olacak beyefendi takılarımızdan 3 bin dolar alarak düğün salonu bakiyesini ödedi. bu takıyla ilgili nasıl bir işlem yapmam gerekir.
7. gerek benim gerekse eşim olacak beyefendinin (ve ailelerimizin) bütçeleriyle kurduğumuz evin eşyalarının paylaşımında durum nasıl olacaktır.

mümkün mertebe kafamdaki soruları sıralamaya özen gösterdim. vereceğiniz cevaplar için şimdiden teşekkür ederim. ve umarım okuyanlara da yol gösteren bir başlık olacaktır.

saygılar.