Bir zamanlar staj görüşmesi için gittiğim bir avukat hafta sonuda dahil olmak üzere sabah 8 - akşam 8 çalışma saatleri olduğunu, kesinlikle işten kaytaramayacağımı, kurallarının çok sıkı olduğunu taviz vermeyeceğini söyledikten sonra bana para isteyip istemediğimi sormuştu. Bende okul bittikten sonra mecburen azda olsa kendi ihtiyaçlarımı görmem gerektiği için en azından işe gelme gitme, yeme içme masraflarımı karşılar ve birazda harçlık olur düşüncesi ile 400 TL gibi bir rakam istemiştim. Olduğu yerde donakalan hanımefendi şaka mı bu dedi. Ben arada bir bi 50 lira veririm hadi cebine harçlık olur diye düşünmüştüm dedi. Bu maaşı bir stajyere verirsem ben sinirimden onunla aynı büroda çalışamam, okulu bir sene daha uzattığını farzedeceksin dedi. Sen daha asil bile değil stajyersin bu miktarı avukat olduğunda konuşalım dedi. Bu konuşmayı, tansiyonumu tepemden duman halinde çıkıp fırlamaması için büyük bir sabırla dinledikten sonra; sanırım sizde 400 lira falan kazanıyorsunuz hani avukat olunca bu rakamları konuşalım dedinizde ama maşallah bu büro bu parayla nasıl dönüyor merak ettim dedim. Sonra size yazık buralarda bu paralarla gidin daha rahat bi iş bulursunuz kapatın büroyu dedim. Hatta hızımı alamadım bir daha stajyer alacak olursanız farzedinki bir öğrenciyi bir sene okutuyorsunuz dedim. En sonda; evet avukat hanım sizinde dediğiniz gibi ben avukat değil stajyer avukatım onun için kendime köle muamelesi yaptırmayacak kadar saygınlığım var, siz o çalışma saatleriyle bedavaya elemanı köle pazarında bulamazsınız ama bundan bir sene sonra aynı adliyede aynı mahkeme salonunda meslektaş olarak karşılaştığımızda nasıl olacak çok merak ediyorum dedim çıktım. Halen düşündükçe başıma gelmiş bi olay değilde bir filmden sahneymiş gibi davranmak o şekilde hatırlamak gerçek olduğunu kabullenmek istemiyorum. Ama verdiğim kararlardan pişman olmadım. Aradım taradım gönlüme göre çalışabildiğim ve maaş aldığım bir büro buldum.