|
|
|
|
|
|
Bu kadar havacılıkla ve uçakla ilgisi olan birinden öğrenmek istediğim o koca metal yığınını nasıl seviyorsunuz, onun içine binip saatlerce mantıksızca uçmak aslında bir delilik değil mi, insanlar nasıl pilot ve hostes olmak isterler,her iniş,çıkış,sallantı,hava boşluklarında tir tir titreyen ve elleri terleyen bir ben'e kısacası uçak fobisi olanlara kısa bir açıklama rica ediyorum     
|
|
 |
|
 |
|
Sevilen şey aslında o metal yığını değil. Sevilen şey uçmaktır. Uçmak doğaya karşı koymaktır. Bu yüzden insanın kendini en özgür hissettiği andır bence. Uçmak aslında kendi başına kurallara karşı gelmek olup yapılabilmesi ise tamamen kurallar çerçevesinde olan bir faaliyettir. Uçaklar aslında uzaya gitmeyen uzay mekikleri gibidir. Çünkü uçağın dışında olsa insanların hayatta kalamayacağı yüksekliklerde, tamamen mekanik yöntemlerle insanlar için yeryüzündeki gibi basınçlı ortam yaratılır. Her iniş ve kalkış uçusun en tehlikeli anıdır. Ancak benim için en keyifli andır. Trübülaslar ise ayrı bir keyiftir
Eğer uçuş korkunuz varsa şunları bilmelisiniz. Bir uçak kazasında ölme ihtimaliniz 11 Milyonda 1 dir. Pilotlar her türlü tehlikeli durum için eğitilmişlerdir. Uçaklarda bir aletin bozulması tehlikeli bir durum yaratmaz, çünkü her sistemin bir yedeği vardır. Pilotlar bile en az 2 kişidir, biri diğerinin yedeği olabilir. Uçağın havadayken bir motoru bozulsa ve dursa bile o uçak güvenle yere inebilir.
Ben hep şöyle düşünürüm. O devasa metal yığınına hükmetmek ne büyük bir haz olsa gerek.
Uçma korkunuz, uçağın bozulması ya da düşmesi ihtimatini düşündüğünüz için olabilir. Ama şu bir gerçektir. Yukarıda da yazdığım gibi bir uçak kazasında ölme ihtimaliniz yanında, yolda yürüken kafanıza bir şey düşerek ölme ihtimaliniz ya da trafik kazası geçirme ihtimaliniz her zaman daha fazladır. Elimde olsa hep havada olmayı yeğlerim. Çünkü daha güvenli