Günlerden Pazar... Bütün gün evdeydim, normal koşullarda bir Pazar olsa idi dinlenmiş ve kafamı boşaltmış olmam gerekirdi ancak öyle olmadı. Bugün kendime söz vermiştim; bugünü tam bir Pazar gibi yaşamak için. Yani ne bileyim! Serilip yatmak, televizyon izlemek gibi masum Pazar günü planlarım vardı. Uzunca bir süre işe bulaşmamak için kendimle cebelleştim fakat en sonunda dayanamayıp saat 14:00 itibariyle çalışmaya başladım. Kafamı tam anlamıyla kaldırdığımda ise saat 21:30 olmuştu.
Eve bilfiil iş getirdiğim günler oluyor; onun dışında da çoğu zaman, özellikle de sıkıntılı ve çetrefilli dava dosyalarımla ilgili kafamda düşünceler dönüp durur. Bu şekilde devam edersem, 35 yaşıma geldiğimde 55 gösterebileceğimden korkuyorum Böyle olmasını istemezdim, bu benim tercihim sayılmaz, kişilik/yapı meselesi. Bunu üzerimden atabilmek adına, kendimi bu konuda değiştirmek adına hala her gün çaba sarf ediyorum. Kim bilir belki de bir gün bunu başarabilirim... Kendim gibi olmayan insanlara da imrenerek baktığımı itiraf etmeliyim.