Bugün birinci sınıfta medeni hukuk dersime gelen ve sonraki yıl fakülteden emekli olup başka bir okulda çalışmaya devam eden unutulmaz hocamı gördüm, beni anımsadığına sevindim. Arabasına binmiş gidecek iken beni görünce indi ve okul, iş, ders, tez her şeyi sordu. Ama en güzeli, harika bir dinleyici idi. Birçoklarının yaptığının aksine yüzünü buruşturmadı, iğnelemedi, rahatsız etmeye çabalamadı. Mutluluk ve gururla dinledi, görüşme dileğini belirterek ayrıldı. Bugün kendim için ben çok şey yapmasam da "an" bizi buluşturarak iyi bir şey yaptı.