Çocuğunuzun öğretmenine gayet kendinizden emin sorarsınız. Çünkü yapılması gereken her şeyi yaptığınıza eminsiniz;

-X Bey bir sorun var mı?

-Nur Hanım , çocuğunuzun çok iyi bir zekası var, ama %10 unu bile kullanmıyor.Takdir ettiğim zaman görevim diyor , kızdığım zaman görevin diyor.Çok kendinden emin asla sınır tanımıyor.Gel oğlum yap bakalım şu kelimeyi.

Ben şaşkınlıkla dinlerken, bir kaç saniyelik dikkatle en mükemmeli yapıyor ve gidiyor.
-Nur Hanım , resmi çok iyi ama tekrardan nefret ediyor.Sadece kendi sınırları içinde tekrar ediyor. Asla kendini yormuyor.

Ve ben zeki diye sevinsem mi?Yoksa bu kadar kendine güvenin de sınırı olduğunu nasıl anlatsam karmaşasıyla sessizce çanta topluyorum.

Ne yapsam?

Kızsam başarılı ama planlı değil, kızmasam aynı özgürlük ve kendine güven böyle gidecek.

Bilinen şeyler için tekrar çok mu önemli?