Türkiye Büyük Millet Meclisi üyelerinin meslek gurubu oranına bakıldığı zaman meslektaşlarımızın bariz bir yoğunluğu var. Milletvekili olan meslektaşlarımızın bu konuda çok hassas davranması gerektiğine inanıyorum. Ancak öncelikle çuvaldızı kendimize batırmalıyız. Son dönemde doktorların, eczacıların, öğretmenlerin topluca hareket ettiklerini gördük. Sonuç alındı ya da alınmadı. Ancak mesleki dayanışma örneğini göstermeleri kendileri adına onurlu ve başarılı bir çalışmaydı. Ben dahil; bizler sadece konuşuyoruz, paylaşıyoruz ama fiili bir girişimimiz yok. Bize tanınan yasal hakları kullanmıyoruz, gücümüzü göstermiyoruz. Barolar ve TBB çok ilgisiz. Birçok kamu kurumunda sorun yaşıyoruz. Kendi adıma konuşmam gerekirse sadece stajımın ilk 6 ayında bana zorluk çıkaran, yersiz söz ve davranışlarda bulunan 3'ü adliye 2'si diğer kamu kurumlarında çalışmakta olan 5 kişiye tavırlarının yanlış olduğunu kırmadan anlatmaya çalıştım faydası olmayanlarla tartıştım, daha sonra uyardım değişen bir şey olmayınca şikayet ettim. Tabi ki somut bir sonuç yok. Şimdi ise bir kaçı bakışlarını benden kaçırarak ta olsa işimi yapıyorlar. Bunlara şahit olanlar ise sohbet ederek nazikçe işleri yürütüyorlar. Bu olanları ben değil onlar istemişti. Hak eden vatandaş için ceketimi iliklerim, hak etmeyen makam sahibine yasaların kendisinden üstün olduğunu göstermeye çalışırım. Bizim işimiz insanların inisiyatifiyle değil, yasanın gücüyle, desteğiyle yürür. Polise abi, hakime efendim dediğimiz sürece bu fiili ve psikolojik sürtüşmeyi kazanamayız diye düşünüyorum. Üstatlarımdan bazıları idealizmin zamanla kaybolacağını söyleseler de ben nasıl başlarsa böyle gideceği inancındayım.
Selamlar, Saygılar.