Başı iki elinin arasında, yorgunluk,uykusuzluk ve ağlayan gözlerle yere bakarak düşünüyordu.

Genç yaşına rağmen, başından neler geçmişti kimbilir, benim bilmediğim.Karekterli bir yüz hattına sahipti.Gençti ama çok yorgun bir ifadeye sahipti.

Nasıl bir teselli cümlesi kursam diye düşündüm . Bulamadım.

Sağlık olsun mu desem, hayırlısı olsun mu, bu da geçer mi desem bilemedim.Sanki biten çilesinin yerine yenileri ekleniyordu.

Yanına oturdum . Ellerini avuçlarımın içine aldım. O nunla beraber dayanamadım ben de ağladım. Sadece bir kaç damla yaş.

Doğruldu ve ayağa kalktı.

Bana döndü :

-Bu da geçer, diğerleri gibi, ölmedim ya...

O bana ümit verdi.Haklıydı ve acıydı cümlesi.Çünkü her şeyi yaşamıştı .Gerçekten bir ölmediği kalmıştı.

Hayat işte...