YARASI SAKLI

diken batmıştı artık,
kanatsa da acıtmıyordu..
zaman kanayan yarama çare olamıyordu.
sen acıydın,kabuk tutmayan yaramdın..
beynimi,yüreğimi kemiren
sonbaharda içime düşen ''nar-ı aşk''tın
oysa ben daha ilkbahar yağmurları yaşamalıydım..
nar'ı söndürecek bir yağmur damlası.
bir yağmur damlası yetecek zannederken,
nerden bileyim kor olacağını..
büyüdükçe büyüyen,
yaktıkça acıtan,acıttıkça yakan..
yaram çocukluktan kalan hatıram..
içimde ölenden kalan yadigar..
bilmezdim Tahir ile Zühre'yi
Leyla ile Mecnun'u,Kerem ile Aslı'yı
ben elmayı seviyordum,elma beni sevmese de olurdu
dı,di...
şimdi bir yara daha
ölmeden gömmek mi,yoksa öldürmek mi?
ama senin cezan yaşamak sevgili!
baharım''son'' olsa da
sen yine kurak yerlerin yağmurusun..
bir iki damla düşsen de yeter
yaramda elinin izi var,sevda yanığı iziymiş hepsi..
hepsi bu kadar..

ÖZGE D. (5.10.2006)