Sayın Gülümse,

Picasso örneğinde bedenin esir gibi çalıştırılması anlamında yeni bir yaklaşım getirmişsiniz. Severek yapılan şeylerde beden de yapılana katılır zaten. Bedenimizi topuğuna basılı ıslak pabuç gibi kendimizin dışına atmamalıyız. Yoksa dağ zirvelerine nasıl ulaşırız; çölde Leyla'mızınasıl ararız?

Zaten Picasso da bedenini bu kadar dışlamamıştır; kadınlara düşkünlüğünü herkes bilir.

İkinci örneğinizde, adamın kendini bir odaya kapatması, benim ''bireyin özgürlüğünü toplum içinde kaybettiği'' yolundaki düşüncemi destekliyor. Odanın içi toplumun dışı demektir. Özgür olunan yer. Adam doğru yeri bulmuş.

Saygılarımla

Bir Dost