Hukukçu olmasaydım:

Şehre yakın ama şehir dışında bir çiftliğim olsun isterdim. Geçimimi hayvancılıkla temin eder, doğanın içinde geniş, tek kattan oluşan, yalnız bir çekme katı olan, az eşyalı, modern bir evde yaşamak isterdim. Bahçemde bildiğim ve bilmediğim bütün meyve ve çiçek ağaçlarını yetiştirir, çevremde kazlardan atlara kadar uzanan bir kalabalık yaratırdım. Belki daha fazla vaktim olmazdı ama fırsat buldukça bir köşede yazmakla uğraşırdım. Mümkün olduğunca adliyeden ve şehir yaşamının keşmekeşinden, trajedisinden uzak yaşar, gerektikçe alış veriş için şehre gider, ender olmakla beraber gerekli de olduğu için ara sıra sosyal yaşama karışırdım. Ama cep telefonumu kesinlikle çöpe atardım.

Çelişkili diğer bir tercihimse yurtdışı bağlantılı bir şirkette işletmeci olarak yaşamımı sürdürmek olurdu. yılın belki en çok iki ayı Türkiye'de, geri kalanı yurtdışında yaşamama olanak tanıyacak.