gökyüzünün önünde hep seni düşündüm
Bugün yine ulaşmak istedim sana. Değmek gözlerine... Soluğunu istedim,sıcaklığını... Rüzgarına bırakıp kendimi, uçmak istedim. Senin gibi bir göçmen kuş olmak istedim. Yine olmadı...
Büyük binalar yapıp duruyorum hiç usanmadan. Beton binalar... Öylesine sıradan ve biçimsiz. Giriyorum içlerine, bağırıyorum durmadan, ama yoksun sen. Rengarenk boyuyorum yaptığım binaları, olmuyor... içi boş çünkü onların.
Ne zaman tutsam ellerini bir soğukluk hissediyorum avuçlarımda, geçen ellerinden ellerime; oysa benimkiler her daim sıcak.
Yüreğine bakmak istiyorum. Görmek onu, tanımak, çözümlemek. izin vermiyorsun. Hırçınlaşıveriyorsun... Kim bilir belki de korkuyorsun. Bense susuyorum.
şiir okuyorum sana. Durmaksızın okuyor okuyorum. Dinliyor gözüküyorsun, Hissediyormuşcasına bakıyorsun yüzüme. Umutla doluyor içim ve yıkıveriyorsun düşümü; Çünkü sen yarım kalmış bir şiirsin; anlamsız, amaçsız ve kırgın.
Göğe bak diyorum. Bizi çağırıyor. Seni çağırıyor kucağına. Masal anlatmanı bekliyor diyorum. Gözlerim doluyor. Kanatlarım kırık şimdi diyorsun. Oraya ait değilim artık. inanamıyorum. Sözcükler çarpıyor yüzüme. Gözlerini arıyorum son bir umutla. Ama yine yok.
Yolunu kaybetmiş bir göçmen kuştun sen, yittin.
Ve hala bana uçmayı öğretmeni bekliyorum.

Süreyya Berfe