Alıntı: Karşı görüşe göre ise;Av. K.'nın 173/2. maddesi hükmü avukatın çıkarlarının gözetilmesi amacıyla sevk edilmiş bir hüküm olup,burada düzenlenmek istenen durumun avukata gerekli avans verilmeden avukatın o işi yapmaya mecbur olmadığını belirtmek olduğu,bu hükümden avukatın aleyhine bir sonuç çıkartılamayacağı,aksinin kabulünde avukatın kendi cebinden yaptığı her harcama için iş şahibinden belge alması gibi uygulanması imkansız sonuçlar doğuracağı ,bu durumun iş sahibinin de menfaatine olmadığı, zira bu anlayışın kabulü durumunda avukatın,en küçük giderleri bile cebinden yapmaktan kaçınacağı ve durumu iş sahibine bildirmekle vakit kaybedeceği ileri sürülmüş, harcanan masrafın verdiği avnatan karşılandığını iddia eden iş sahibinin bu durumu ispatlamakla yükümlü olduğu belirtilmiştir. Biz de bu son görüşe açıklanan nedenlerle katılıyoruz.Bu gerekçelerin yanında; avukatın yaptığı masraflar için avans almadığını ispatlaması olumsuzun ispatı anlamındadır ve ispat hukukunun genel esaslarına aykırıdır......Oysa masraf veren iş sahibinin buna dair belge alması ve uyuşmazlık ortaya çıktığında bu belgeye dayanraködemeyi ispat etmesi genel kurallara daha uygun düşecektir.Aksi takdirde masrafları almadan işlemleri yapan avukatın bu masrafları iş sahibinden alması çok zorlaşacaktır.”

Yukarıdaki alıntıyı Hakim Murat AYDIN'ın bence son derece faydalı ve yetkin bir eser olan Avukatlık ücreti isimli kitabının 120. sayfasından yaptım.

Avukatlık mesleğinin alanının sürekli daraltıldığı , avukatların hak ve menfaatlarinin düzenli bir şekilde azaltıldığı bir süreçte,biz avukatların, mesleğimizle ilgili kanun ve kurallları yorumlarken hiç olmazsa bir Hakimin mesleğimize gösterdiği özeni göstermemiz gerektiğini düşünüyorum.

Saygılarımla.