İlginçtir hiç bir zaman kitaba verdiğim paraya acımadım.

Almakta zorlansam da bazen ,hiç bir zaman pahalılığından da şikayet etmedim.

Bunda belki lise yıllarında bulunduğum ilde tek bir kitapçının bile olmaması,babamın başka yayınevlerinden sipariş ettği kitapları her daim büyük bir özlemle beklemiş olmam,kitap setleri geldikten sonra "çok para vermişsindir" diyen anneme babamın "kitap en büyük yatırımdır ,çocuklarımı insan olarak yetiştireceğim" diye verdiği sevimli cevapların da etkisi olmuştur.

"Hala okuyor muyuz?" sorusuna benim vereceğim cevap "kesinlikle evet" olacak.
Çünkü kitapları severek büyüdüm ben ve su gibi ekmek gibi kitabın da bir ihtiyaç olduğunu içselleştirdim.

Şimdiki gençler öyle değil ne yazık ki.
Yeğenlerime okumaları için verdiğim kitapların okunmadan aylarca orda burda süründüğünü görmek içimi adeta yaralıyor.

Her alanda okumayan ,düşünmeyen,sorgulamayan bir birey(!) olmaları yönünde sayısız dayatmalarla karşılaşan gençlerin kitabı ve dolayısıyla yaşamı sevdirmeye çalışanlara bakış açılarını yine bu dayatmalar belirliyor...