O yıl sonbahar iyi geçiyordu. Bu yüzden havanın bu kadar soğuk olmasına şaşırdı, sabah otogarda indiğinde. Yağmur yağsa sevinirdi ama bulutlu ve rüzgarlıydı. Montunun önünü kapattı, çantasını omuzuna atıp yürüdü. Metro girişinin bu katta mı, bir üsttekinde mi olduğunu hep karıştırıyordu; neyse ki kolayca buldu. Nasıl bir mantıksa, tek bilet satılmıyordu gişede, ikili bilet almak zorunda kaldı. Merdivenleri inip metroya bindi. Bir dakika kadar sonra duvarlar geriye doğru gitmeye başladı. Emek'de yeryüzü göründü, sonra yine karanlık tünellerde yol almaya başladı tren. Kızılay'da inip Yüksel Caddesi çıkışına yöneldi. Serçelerin masalar arasında dolaşıp kırıntıları yediği bir yerde kahvaltı yaptı. Saat sekize doğru kalktı. Kızılay'daki, hani şu bankanın yanındaki metro çıkışına gitti. Hafiften yağmur başlamıştı, gülümsedi. Bekledi, bekledi, bekledi...

Sonra gözlerini açtı, evinde, uzandığı yatakta. "İyi ki gitmemişim." dedi.