Gökyüzüne her baktığımda, insanların ne kadar küçük, ne kadar çaresiz olduğunu anlıyorum. Yıldızlar milyarlarca. Yüzyıllardır merak edip araştırmış, gözlemiş, düşünmüş ve uzayın yapısını anlamışız ama büyüklük muazzam. Hele evrenin genişlemekte, dolayısıyla herşeyin bizden (ve birbirinden) uzaklaşmakta oluşu dehşet verici. Yalnızız ve daha da yalnızlaşıyoruz. Galaksimiz içinde dünya bir karınca, Samanyolu da evrende bir top kadar bile değil. Bizlerse kavga eden, böbürlenen, seven, nefret eden, şiir yazan, haksızlık eden, gülen ya da ağlayan minicik noktalarız. Bir nokta ben, bir nokta sen, bir nokta o...

(20.04..2012)