Bir erkek, bir kadın...

İkisi de aslında pek tanımaz beni, ben de onların herşeyini bilmem. Kadını sevmem, erkeğe kırgınım.

Sevmemek bende, sevmediğime karşı herhangi bir olumsuz tepki uyandırmaz. Bir tek benden uzak durmalarını isterim; bunun dışında mutlu ve sağlıklı olsunlar. Üzüntülerine sevinmem, kötü şeyler dilemem onlar için.

Kırgınlığım da camdaki buğu gibidir çoğu kez; dokunulsa silinecek...

Bir kadın, bir erkek. Adam aşık o kadına.

Kadınların aşklarından hiç anlamam. Hatta çoğu kez "Bu kadın bu adamın nesini sevdi?" diye hayrete düşer, "Sevmek bu kadın için ne demek acaba?" diye düşünürüm. Ama erkeklerin aşklarını iyi bilirim, kendimden. İki kadeh tokuşturup, bir saat konuştuğumda, anlarım bir erkeğin bir kadını gerçekten sevip sevmediğini.

O adam aşık o kadına, adım gibi biliyorum. Evet, unutmayı deniyor umutsuzca. Fakat olmuyor, istemese de ele veriyor kendini, anlıyorum hala sevdiğini.

Kadının böyle bir aşka neden yanıt vermediğini hiç anlamıyorum. Aynı, kadınlar sevdiğinde neden sevdiklerini, nasıl sevdiklerini anlamadığım gibi.

Bir erkek, bir kadın. Kadını sevmem, erkeğe kırgınım. Ama isterim ki; unutup aralarını açan o ufak ve saçma olayları, yeniden başlasınlar. Mutlu bir yuva kursunlar, ömür boyu bir yastığa baş koysunlar.

Sevmediğim bir kadın, kırgın olduğum bir erkek. Sabah sabah nereden aklıma geldi bilmem.

(03.03.2012)