İlk dokunuş. Sanki sivilce gibi. Ama içeride. Korktu.

Eşine söyledi, gösterdi. Rahatlatıcı bir yanıt aldı. "Yağ bezesidir."

Günler geçti. Unuttu. Rahattı unutunca. Bilmemek ne güzel.

Hava sıcak, koşuşturma, çok terlemişti o gün. Deniz kıyısında hafiften bir rüzgar, bir düğmesini açtı gömleğinin. Eli oraya gitti. Daha büyük. Daha büyük bir sivilce gibi. Ama içeride. Korktu.

Korktu doktora gitmekten. Bilip de ne olacak; bilmemek güzel. Hem, değildir. Değildir, değildir. Rastlantı tüm bunlar. Adının baş harfleri, burcunun Latince adı; yalnızca bir rastlantı. Hem, burç da neymiş; inanmazdı öyle saçma şeylere. Sivilce işte. Ya da yağ bezesi. Her neyse.

Doktor O'na geldi bir gün. Eşi tutup söyledi. "Bakayım." dedi doktor. Tersledi. "Yok benim birşeyim. Uzatmayın, kapatın bu konuyu. Başka konuşacak şey mi yok?" Uzattı kadehini. "Uyuma saki."

Gece, uyuyamadı. Eli oraya gidip duruyordu. Okşadı sivilceyi bir parmağıyla. Parmak dışarıda, o içeride. Korkmadı bu kez. "İçeride, dışarıda. Farketmez. O da benim bir parçam işte. Sadece bu."

(26.08.2011)