Yazılan dilekçelerin "büroya ait" olduğunu düşünmemekle birlikte, silinmesini de doğru bulmuyorum. Yanıtların gerekçesi olarak gösterilen devam cümlelerini düşünce yapıma yakın görememiş olsam da "etik değildir" yanıtı beni daha fazla yansıttığı için o şıkkı işaretledim.

Ben, gün olur da çalıştığım ofisten kavga dövüş ayrılırsam dahi (ki 8,5 yıldır aynı ofisteyim ve bir kaç kez büyük kavgalarımız da oldu) böyle bir eylem içine girmezdim. Ancak bunu yapmama sebebim gerekçede gösterilen, "dilekçelerin büroya ait olması" gibi bir gerekçe olmazdı. (Ne münasebet,emek verip çalışılıp yazılmış bir dilekçe niçin bir mal gibi büroya ya da bana ait olsun. Benim emeğim sonucu ortaya çıkmış olması ve bunu benim bilmem yeterli. Dilekçeyi olsa olsa müvekkilimize hediye ederim. )

Benim gerekçem, işverenim ile aramızdaki ikili ilişkinin tamamen dışına çıkıp bakmamdan yani insani değerlerimden kaynaklanır.

Gerekçem, insanların; işverenimin , müvekkillerin ve çalışma arkadaşlarımın zarar görmesini istememem olurdu. Çünkü ardımda kalacak dilekçelerden birilerinin faydalanacağını yahut bir gün yeniden ihtiyaç duyulabileceğini bilirdim ve sırf bu düşünce nedeniyle dahi silme eylemine girişmezdim. Mülkiyete bu kadar da önem vermemek gerek. Ben gitmişim geride dilekçelerim kalmış ne fark eder, birilerine faydası dokunması tercihimdir.