İnsan hayatının bile çok ucuz olduğu bir hukuk sisteminde yaşıyourz maalesef. Uzun bir yol olduğunu ben de biliyourm ama bir yerden de başlamak gerektiğini duşunuyorum. Susmak bilgisizliktir. Kadınlarımızı, avukatlarımızı, hakimlerimizi, çocuklarımızı haklar konusunda bilgilendirdikçe yolun kısalacağını duşunuyorum. Bilgi susmakla aktarılamaz. Aile mahkemesindeki kararlar hakimlerin iki dudağının arasında. Hakimler ise her gün en az 30 davaya bakıyorlar. Mahkeme günü sizin dosyanızın celse öncesi okunma olasılığı sizce yüzde kaçtır? Şahitleriniz dinleniyorsa şanslı sayılırsınız. Kadın dayak yiyor, hakarete uğruyor, aldatılıyor, vs. Koca üç beş kuruş "manevi tazminat" ile kurtuluyor. Bu kadının bu olayları psikolojik anlamda nasıl içine sindirebileceğini kim düşünüyor? Hakimlerimize çok iş düşüyor. Çok duyarlı olmaları gerekiyor. Ben cezanın maddi boyutundan hiç bahsetmiyorum zaten. Bir tokatı, bir tekmeyi unutmak için o kadına trilyonlar verseniz gene de başarılı olamazsınız. Ama bu tür kusurlu davranışları engellemek için de cezaların farklı bir şekilde olması gerekiyor. Nasıl kırmızı ışıkta geçersek alacağımız cezaya razı geliyorsak, bir koca da karısını döverse daha önce saydığım maddelerdeki gibi cezalar alacağına razı gelmeli.

Susmayalım lutfen.

Saygılarımla.