Alıntı: Yazan tükenmez kalem Gördüğüm kadarıyla suçlu olan kişilere savunulma hakkını vicdanım elvermez grekçesiyle tanımıyorsunuz ancak bana göre doğru olan şey vicdanım mesleğime ters düşüyorsa ya vicdanımı biryere bırakır mesleğimin gereğini en iyi şekilde yaparım ya da mesleği bırakırım. Avukatın görevinin sadece "haklı yada masum olduğu halde haksızlığa uğramış kişileri aklamak" olmadığına inanıyorum. Bir kişi size gelip "ben bu suçu işledim" diyip rahat rahat "beni aklaman gerekiyor" diyorsa siz tabi ki durumdan rahatsız olursunuz. Fakat suçlu da olsa hukuken savunulması için gereğini yerine getirmezseniz o da sizin mesleki vicdanınıza kalmıştır. Vicdani gerçeklerimizi ve duygularımızı mesleğimize ne kadar katarsak o kadar kaybederiz diye düşünüyorum. Saygılarımla..

Bu mesleğin gereği SUÇu savunmak,aklamak değil,sanığın hukuki imkanlarını kendisine sağlamak olduğundan diğer hukukçuların da böyle düşünüp hareket etmesi gerektiğine inanıyorum.Sanık suçluysa suçlu deyip,gözü kapalı yapılan savunmaları vicdana değil başta hakkaniyete aykırı buluyorum.işlenen suçun büyüklüğü,verdiği zarar,haksızlık payı adalet adına bile sizi etkilemiyorsa;mesleğin amacını gözden geçiriniz diyorum.