Öncelikle polisin görevini yeniden anımsayalım.

Polis sanığı yakalayarak adalete teslim ertmek zorundadır. Bunu yaparken de ihtiyaç ölçüsünde güç kullanma hakkına sahiptir. Daha fazlasına değil.
Daha fazlası yapılırsa en azından orantısız güç kullanımı ortaya çıkar.

Şimdi olaylara bir bakalım. Daha sabahın 6:45 inde su sıkılması gaz bombası. İnsanlar Taksim'e mi yürüyor. Hayır.

530 gözaltı. 519 kişi Emniyet Md. den salıveriliyor. kalan 11 kişiden 3 ü başka suçlardan aranıyor. sadece 8 kişi hakkında gösteri ve toplantı yasasına muhalefetten işlem yapılıyor.

Tekme, job, gaz gırla gidiyor.

Şişli'de bir mühendis odası basılıyor. Odada bulunan herkes, personel de dahil olmak üzere gözaltına alınıyor.

Polisten şikayetçi olmaya kalktığınızda kimliğini saptamanız olanaksız.

Bu mu orantılı güç kullanılması.

Burada tartışılan "polis bu kadar şiddete başvurmak zorunda mı idi?" "o kızın suratına atılan tekme de bir zorunluktan mı doğdu?" Bunlara hayır diyorsak sorun çözülmüştür. Burada hukuki bir tartışma yapılmaktadır.

Bunlara evet diyen yok. Konu ile ilgisi olmayan milliyetçi söylemlerle polise sahip çıkma, polisin zor şartlarda çalıştığı ifadeleri ile konu amacından saptırılmaya uğraşıldı. Bunlar polisin yanlış yaptığı orantısız güç kullandığı gerçeğini ortadan kaldırır mı. Polis güç koşullarda çalışıyor diye yanlış yapma, önüne geleni dövme, öldürma hakkına sahip mi olacak. Güç koşullarda yaşaması ona yanlış yapma hakkı mı verecek? Tabii ki hayır. Burada ise milliyetçilik ve polis PROPAGANDASI yapılmaktadır. İkisi aynı şey değil.

Türkiye bu konuda çok sabıkalı. AİHM defalarca tazminata mahkum etti.

Sendikalar da konuyu yargıya taşıyacaklarını açıkladılar.

Hukuki bakış açısı bir süre sonra ortaya çıkacaktır.

Saygılarımla