Saçlarımı aceleyle toplayıp, okula yetişmek için koşuyordum dün sabah. Pekiyilerle dolu karnemi imzalatıp okula götürürken gülüyordum. Daha dün sabah, evde annemin ne yemek yaptığını merak ediyordum, zil çalınca. Okuduğum kitabın sonunu görmek, akşama televizyonda kimbilir kaçıncı kez izlediğim türk filminin kötü adamına kızmak telaşındaydım.

Yarın sabah anne yok, babam yok, evim yok, pekiyili kız çocuğu yok. Hayat bana sıfırı çekti. Hatta şubatla beraber işte geliyor 35 yaşım.