insanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş
hep şikayetçi ,hep bıkkınmış
birgün melekler, mutluluğu saklamaya karar vermişler.
saklayalım,zor bulsunlar...
zor buldukları için belki kıymetini bilirler diyerek başlamışlar tartışmaya...
sorun büyükmüş...
mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü...
kimisi:
"everestin tepesine saklayalım" demiş, kimisi
"atlas okyanusunun dibine" demiş.
tac mahalin kubbesi, mekke sokakları, italyan sofrası...
bir hastanenin yenidoğan odası, dondurma külahı, şarap şişesi...
sigara paketi,lale bahçesi...
pek çok yer düşünmüşler ama hiç biri yeterince zor gelmemiş.
derken meleklerden biri;

"iÇLERiNE SAKLAYALIM" demiş...
"kimsenin aklına gelmez ki içine bakmak!!!"

işte o gün bugündür mutluluk insanın içinde saklıymış...
hiçbir mutluluk kolay bulunmuyor.kolay kolay gülmüyor insanın yüzü...
emekte ve insanın içinde saklı mutluluk...
ne başkasının ekmeğinde,ne başkasının evinde,ne de başka bir şeyde...
bu yüzden gözünüz hep içerde olsun...
siz dışını boşverin,içine bakın


belki okuyanlarınız vardır.ama ben bu hikayeyi çok sevdiğim için bilmeyenlerle paylaşmak istedim...
yorumlarınızı bekliyorum