Benim kanaatim hukuk fakültesini okumanın zorluğu şurada:İnsan denen varlık tembelliğe mütemayildir.Çocukluk çağından itibaren vaktini muntazam sarfetme başarısını herkes göstermez.Her ne kadar üniversite sınav sonuçlarımız diğer fakültelerde okuyan insanların sonuçlarından daha iyi olsa da okula başlayınca sırtımızdaki yükün ağırlığı bizi yıpratır.Çünkü eski performansımız bu okulu bitimeye yetmez.Kaliteli olmanın yolculuğudur aslında bu.Eğer insan ilgili ve gayretli bir ailede de büyümüş ise bu fakülteyi okurken farkına bile varmadan gelişir farklılaşır.Ki insanın eğitiminde ve gelişiminde aile faktörü belki herşeyin önüne geçer.Ben bu okulu okurken sabrımın arttığını anladım.zorluklara direnme gücüm arttı.basit şeylerle meşgul olamıyorum eğlenmiyorum.Olsam kendimi huzursuz hissediyorum.Hayata ve insanlara değer veriyorum.Her halde ve durumda belli bir standardı yakalamaktan mutluluk duyuyorum.Öğrenmek sade kitapları hıfzetmekle olmuyor.İnsan gelişmek isterse,kürsüde ders anlatan hocanın davranışlarıyla bile gelişiyor.Belki modelleyerek belki aksini yaparak.Nitekim görmek ve yakalak isteyen göz ve niyet olsun insanda.Bu okulu okumak insanın kendini terbiye etmesi aslında.Bu da zaman gerektiriyor.çalışmaya alışmak bunu içşelleştirince oluyor.Ama en başa dönmek için 2-3 gün tv izlemek,boş oturmak yetiyor.Tüm hukukçulara sevgi ve saygılarımla.