Duruşmaya cübbeyle katılmak meslek kurallarının bir gereğidir. Bu gereğin kanunla veya yönergeyle düzenlenmiş olmasının bağlayıcılığı konusunda bir tartışmaya girmek istemiyorum; Önemli olan bu türden bir kuralın var olması ve bu kuralın avukatlık mesleğine verilen değeri belirtmesi, bu mesleğin ciddiyetini ve toplumsal değerini vurguluyor olması. Cübbe avukatlık mesleğinin simgesidir. Belki birilerini kızdıracağım, ama buna rağmen konu üzerindeki tartışmadan edindiğim intibayı yazmadan edemiyeceğim: Tartışmada gerekçelerden ziyade yerleşmiş kanılar hakim. Cübbe avukatlık mesleğinin bir simgesi ve savunma makamına dahil olmanın bir sembölüdür, savunma makamının ve savunma hakkının asıl belirleyici niteliği değildir. Kim ne derse desin, benim için aslolan ve kutsal olan savunma hakkıdır, bu hakkın şekilsel dışa vuruşu olan cübbe değil.

Cübbe olmadan da savunma yapılır. İyi savunma yahutta salt savunma illede cübbe ile olur türünden bir tabiat yasası da yoktur. Ne olur peki bir avukat cübbesiz savunma yapmaya kalkışınca. Meslek kurallarına aykırı davranmış olur en başta. Kanunun ve yönergenin getirdiği yaptırımlar 69, 72 ve 78 nolu mesajlarda belirtilmiş. Bu mesajlarda belirtilen yaptırımların dışında ne olur peki? Herşeyden önce prestijlerini rencide ettiği için diğer avukatlar tarafından dışlanır. En önemlisi: şekilciliğe önem veren müvekkiler ve toplum tarafından ciddiye alınmaz.

Olmaması gereken nedir peki?

Bence bir hakimin duruşmaya cübbesiz giren bir avukatın müvekkilini savunma hakkını elinden alması. Böyle olunca da, ellerinde olmayan sebeplerden dolayı bir duruşmaya cübbesiz giren avukatları savunma yapmasını engelliyen hakimin bu davranışını anlamakta zorluk çekiyorum; Cübbeyi fetişleştirip, ellerinde olmayan sebeplerden cübbe giymeyen daha doğrusu giyemiyen meslektaşlarını eleştirenleri de.


Saygılarımla