Okulla sadece öğretmen yada öğrenci olarak gidilmez.. Birde veli tarafı da var bu işin..

İşin dürüstçesi veli olmaktan daha doğrusu okulla gitmek hele hele veli görüşmelerine katılmak gerçekten bir zulm benim için..

Düşünün gaz yada bilet kuyruğu gibi bir kuyrağa giriyorsunuz.. Sonra emin olmak için..

"Pardon burası 6/A ların matematik hocasının kuyruğu mu?"

"Yok o yan sınıftaki hoca.."

Bakıyorsun onun kuyruğu daha uzun.. Bazı veliler kolay yolu bulmuşlar eşleri ile geliyorlar.. Her biri ayrı sırada bekliyor.. Böylece bir an önce o kakafoniden kurtuluyorlar..

Ben de ne kadar fuzuli gibi görünen derslerin hocaları ile görüşmeye başlıyorum..

Resim, müzik ve beden eğitimi din dersi hocaları okulun üvey evlatları.. Sizi görünce mutlu olup hoca olduklarını hatırlıyorlar..

İşin dürüstçesi yüksek okulların veli görüşmeleri olmaması harika bir yön.. Ama yinede bazı anne ve babalar işi abartıp yolunuzu kesebiliyorlar..

"Vallahi hocam bizim kız/oğlan sizi dilinden hiç düşürmüyor?" sonra söylediklerini havada bırakıp "ee siz onun hakkında ne düşünüyorsunuz" gibilerden yüzünüze bakıyorlar..
Önceleri ne diyeceğimi bilmeden gülümserdim.

Artık hemen cevabı yapıştırıyorum..
"Bende onu çok seviyorum.."