açıkçası, "bu konuda tam bir hukuk nosyonu(?!) gerekir" şeklinde oy verdim ama bu tamamen kalbimden geçenleri yansıtıyor. zira, öyle olması gerekir, hakimlik mevkii çok ciddidir ve her bakımdan donanımlı bir hukukçu olmayı gerekli kılar. ancak bizim hukukçularımızın içler acısı bir halinin bulunduğu da bence su götürmez. üstelik, örneğin icra dairelerinde dosyaların, kağıtların elden ele dolaştığı, avukatların tek işinin hakimlere suç bulmak olduğu, hakimlerin beşer dakika arayla duruşma koyduğu vs. bir ortamda, gerekli sınavı başarıyla tamamlamış bir kişinin hukuk fakültesi mezunu olmadan hakim olabilmesi da bence çok yadsınmamalı. kaldı ki, bu kişilerin, kendilerini mesleklerini adayarak normal bir hakimden daha başarılı olamamaları içinde hiç bir sebep yok. sonuçta hukuk, temel olarak biraz araştırma ve okuma yükümlülüğü, eğilimi istiyor. (elbette bu her okuyanın hukukçu olabileceği anlamına gelmez, bundan kastım hukuki yönden araştırmaya ve okumaya eğilimli olmak) üstelik o bölümden mezun olan arkadaşlarımızın sayısal(matematik, istatistik...) yönden, pek çoğumuzdan daha bilgili olduğu da bir gerçekse, bence onlara karşı olmak, "yok kardeşim bu iş sadece hukukçularındır" demek, kabullenememekten başka bir şey değil. ha, onlar çok mu süperler sanki, o ayrı bir mesele tabi. ama zaten hakim olabilen iibf mezunları da sıradan olmasa gerek. zaten biz hukukçu olarak eğer onlardan daha başarılıysak sınavda tüm kontenjanları biz onların önünde olarak doldururuz bir mesele kalmaz geriye. bundan korkmamız, gocunmamız yersiz, yok ben, öss de şu kadar puan alıp huk. fak.' a girdim, şu kadar sene hukuk okudum, ders çalıştım, ama onlar gelip benim mesleğimi elimden alıyor gibi söylemler yerinde mi sizce?
(iustitia omnibus)